strona 4038

- Jak chcesz, - widząc, że Edek cały czas natrętnie wpatruje się w Asi piersi zrobiłem ręką taki ruch, jakbym chciał mu ją zasłonić, choć częściowo skryć Wiosnę za swoją dłonią - to w zasadzie… to możemy tu jeszcze zostać.
- A chcę. - Joanna skinęła zamaszyście głową i jednocześnie czknęła - Yyyk!…
- Weź na język i połknij łyżeczkę cukru. - poradziła jej Wioleta szybko wsuwając swoją łyżeczkę od herbaty do cukiernicy i podając ją Aśce.
- Hahaha!… - hałaśliwy śmiech Joanny raził swoją prostotą - łyżeczkę cukru? …hahaha! …weź siostra, yyyk!
- Mogę prosić do tańca? - tak niespodziewanie usłyszałem za sobą ten głos, że wystraszony nim drgnąłem.
            Drgnąłem nerwowo poruszając wciąż trzymaną na wysokości Asi piersi ręką. Poruszyłem nią zbyt gwałtownie, pech chciał, że akurat w momencie, gdy Wiosna zdecydowała się odstawić na stół szklaneczkę ze sporą jeszcze ilością soku. Pech chciał, że z potrąconej przeze mnie szklaneczki, prawie cała jej zawartość wylała się na Asi bluzeczkę i na jej piersi.
- Odbiło ci? - Joanna z pewnością wystraszona, z pewnością też i speszona dopiero co wybrzmiałym głosem kogoś obcego postawiła lewą dłoń na swoich udach, tuż powyżej torebki - …no i co mi kur… kurczę zrobiłeś!?…
- Przepraszam… - bąknąłem przerażony swoją niezdarnością.
- Przepraszam? - Joanna popatrzyła na mnie pełnymi łez oczyma - …w dupę se te swoje ‘przepraszam’ weź i teraz wsadź!
- Mogę prosić? - stojący wciąż za mną mężczyzna, stojący tak, że go nie widziałem ponowił swoje pytanie. Wypowiedział je teraz nieco głośniej obawiając się może, że Joanna nie usłyszała jego wcześniejszego pytania.